Terwijl het zonlicht onder het perspectief zakte en de lucht opnieuw schilderde met oranje en roze tinten, bevond ik me op het prachtige eiland Curaçao, klaar om aan een reis te beginnen die mijn leven voor altijd zou veranderen. Deze kleine Caribische schat, genesteld in het zuidelijke deel van de Kleine Antillen, zou zeker mijn thuis zijn voor de volgende paar maanden toen ik begon aan een ervaring als docent als geen ander.
Weekendjes weg waren mijn tijd om het eiland te ontdekken, en Curaçao was niet ontevreden. Tijdens mijn trektocht door het Christoffel National Park kon ik mezelf Werken op Curacao onderdompelen in de gevarieerde en weelderige vegetatie en dieren van het eiland, wat veel te maken had met de vlakke landschappen van mijn geboortestad.
Mijn onderwijsbeurs bevond zich in het hart van Willemstad, de grondstoffenstad van Curaçao. Samen met mijn collega’s heb ik verschillende taken uitgevoerd die bedoeld waren om het gevarieerde waterleven, dat floreerde in het kristalheldere water van Curaçao, te beschermen.
Ik had bovendien de mogelijkheid om getuige te zijn van de kracht en de besluitvaardigheid van de individuen in moeilijke tijden. Het eiland kreeg te maken met een groot aantal natuurlijke catastrofes, maar het gevoel van ruimte en de standvastige geest van de Curaçaoënaars waren werkelijk motiverend.
Het eiland was eigenlijk mijn tweede thuis geworden, en het afscheid nemen was een van de meest bitterzoete minuten van mijn leven. Ik verliet Curaçao met een hart vol herinneringen, gloednieuwe relaties en een veel dieper begrip van de wereld. De lessen die ik ontdekte op het gebied van ecologisch behoud, multiculturalisme en de robuustheid van de buurt zijn mij bijgebleven en hebben mijn kijk op het leven en mijn toekomstige ondernemingen gevormd.
Het eiland nodigde me uit met zijn gezellige, exotische wind, en ik ontdekte al snel dat Curaçao zelfs meer was dan alleen een vakantieoord; het was een locatie waar achtergrond, samenleving en volledig natuurlijke elegantie op een uniforme en onderscheidende manier met elkaar verbonden waren. Mijn onderwijsbeurs bevond zich in het hart van Willemstad, de grondstoffenstad van Curaçao. Weekendjes weg waren mijn tijd om het eiland te verkennen, en Curaçao was niet ontevreden. De galerijen van het eiland, zoals de Kura Hulanda Gallery en de Mikve Israel-Emanuel Synagoge, vertelden verhalen over de uiteenlopende individuen die feitelijk het verleden van Curaçao hadden gevormd. Curaçao had mijn ogen geopend voor de charme van het Caribische verlangen, en het was een verlangen dat ik zeker voor het leven met me mee zou dragen.
Naarmate de dagen zich ontwikkelden tot weken, en de weken tot maanden, werd mijn leservaring op Curaçao groter dan alleen maar een werkervaring; het was een levensveranderende reis. Ik ontdekte dat het Caribische verlangen lang niet bestond uit ideale kustlijnen en overtuigende handbomen; het had te maken met het overvloedige aanbod aan samenlevingen, de initiatieven tot behoud en de authentieke warmte van individuen die van Curaçao een werkelijk unieke locatie maakten.
Een van de hoogtepunten van mijn reis was de mogelijkheid om regionale evenementen en praktijken mee te maken. Elk gerecht was een kookervaring, en ik merkte dat ik verrukte van smaken waar ik niet genoeg van kon krijgen.
De mensen op Curaçao waren enkele van de populairste en meest uitnodigende mensen die ik ooit eerder tevreden had gesteld. Hun gevoel van tevredenheid op hun eiland en hun enthousiasme om hun samenleving en praktijken met mij te delen, hebben een blijvende stempel op mijn hart gedrukt.
De eerste paar weken waren een snelle van opwinding en verandering. Het eiland nodigde me uit met zijn gezellige, exotische wind, en ik ontdekte al snel dat Curaçao groter was dan alleen een reizigersbestemming; het was een locatie waar achtergrond, samenleving en volledig natuurlijke elegantie op een uniforme en speciale manier met elkaar verbonden waren. Door de dynamische tinten van de Nederlands geïnspireerde stijl, de levendige ritmes van de buurtliedjes en de verrukkelijke geur van Caribisch eten leek het meteen alsof ik op een ansichtkaart terechtkwam.
Curaçao had eigenlijk mijn ogen geopend voor de charme van het Caribische verlangen, en het was een verlangen dat ik zeker permanent met me mee zou brengen. Mijn ervaring met het lesgeven als fellow had niet alleen mijn perspectieven verruimd, maar had ook een blijvende stempel op mijn hart gedrukt, waardoor ik een langdurige voorstander was van verantwoordelijke toeristen en een enthousiaste toerist die enthousiast was om de verrassende schatten van de wereld te ontdekken. Toen ik thuis aan boord van het vliegtuig stapte, begreep ik dat mijn Caribische ervaring eenvoudigweg het begin was van een leven vol expedities, ontdekkingen en verkenningen.
De achtergrond en samenleving van Curaçao waren bovendien zeer aantrekkelijk. De galerijen van het eiland, zoals de Kura Hulanda Gallery en de Mikve Israel-Emanuel Synagoge, vertelden verhalen over de uiteenlopende individuen die feitelijk het verleden van Curaçao hadden gevormd.